Συνέντευξη στα Χανιώτικα Νέα Ιούλιος 2014
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/na-galouchisoume-axies-ti-nea-genia-apenanti-ston-ratsismo/#ixzz3JGB32yPT
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
«Να γαλουχήσουμε με τις αξίες της ισότητας και της αποδοχής του διαφορετικού τη νέα γενιά ανθρώπων, που εμείς οι ίδιοι φτιάχνουμε είτε ως γονείς είτε ως εκπαιδευτικοί» προτείνει ως “αντίδοτο” στα έντονα φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας, που παρουσιάζουν έξαρση στις μέρες μας, η Χανιώτισσα συγγραφέας παιδικών βιβλίων Αργυρώ Μουντάκη.
Με αφορμή το νέο της βιβλίο “Το Κορίτσι του Πέτρου” (εκδόσεις Μεταίχμιο), που μιλά για τη μετανάστευση και τους μετανάστες, για τα δικαιώματα των παιδιών, για τα μεγάλα προβλήματα της σχολικής ζωής, όπως ο σχολικός εκφοβισμός κ.ά., η συγγραφέας μίλησε στις «Διαδρομές» για τη σημασία του βιβλίου και της ανάγνωσης στην ανάπτυξη κριτικής σκέψης των παιδιών, για τη σχέση της με τα Χανιά, αλλά και τα νέα της σχέδια που περιλαμβάνουν παρουσιάσεις των βιβλίων της στη Δημοτική Βιβλιοθήκη.
Με αφορμή το νέο της βιβλίο “Το Κορίτσι του Πέτρου” (εκδόσεις Μεταίχμιο), που μιλά για τη μετανάστευση και τους μετανάστες, για τα δικαιώματα των παιδιών, για τα μεγάλα προβλήματα της σχολικής ζωής, όπως ο σχολικός εκφοβισμός κ.ά., η συγγραφέας μίλησε στις «Διαδρομές» για τη σημασία του βιβλίου και της ανάγνωσης στην ανάπτυξη κριτικής σκέψης των παιδιών, για τη σχέση της με τα Χανιά, αλλά και τα νέα της σχέδια που περιλαμβάνουν παρουσιάσεις των βιβλίων της στη Δημοτική Βιβλιοθήκη.
Πότε γράψατε το πρώτο σας παιδικό βιβλίο και πώς ξεκινά το ταξίδι σας στον κόσμο της συγγραφής;
Το πρώτο μου βιβλίο “Το Υπναρούδι και η Ελεάννα” το έγραψα το καλοκαίρι του 2003 και εκδόθηκε αρχές του 2005 από τις εκδόσεις Πατάκη. Από πολύ μικρό παιδί είχα μία μεγάλη εξοικείωση με το βιβλίο. Από το οικογενειακό μου περιβάλλον αρχίζοντας είχα γαλουχηθεί με πλείστες ιστορίες προφορικής αφήγησης από τον πατέρα μου, ο οποίος έχει ένα ιδιαίτερο χάρισμα στην αφήγηση, αλλά και με πολλά παραμύθια σε έντυπη μορφή, που μου αγόραζε η μητέρα μου αντί επιβράβευσης. Τραγούδια και παραδόσεις άκουγα από τις αγαπημένες μου γιαγιάδες. Πολύ σύντομα οι γονείς μου με έφεραν σε επαφή με τη λογοτεχνία για παιδιά, το θυμάμαι σαν χθες, όταν ο πατέρας μου με πήρε από το χέρι και πήγαμε στο βιβλιοπωλείο της περιοχής μας και αγοράσαμε το “Γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες” του Ιουλίου Βερν, ήμουν περίπου 8 ετών και φυσικά το διάβασα απνευστί. Είχα όμως και εμπνευσμένους δασκάλους, που μας πρότειναν βιβλία για τον ελεύθερο χρόνο μας, έτσι γνώρισα τα βιβλία της Ζωρζ Σαρή και της Αλκης Ζέη. Από εκεί και πέρα, από την Ε’ Δημοτικού και έπειτα είχα αποκτήσει ένα δικό μου κριτήριο για τα αναγνώσματα που με συγκινούσαν και είχα αρχίσει να γνωρίζω τη γενιά, που αργότερα στις σπουδές μου έμαθα ότι ήταν η Γενιά του ’30, όπως Βενέζη, Μυριβήλη, Θεοτοκά, αλλά και τον μεγάλο μας Νίκο Καζαντζάκη. Ως φυσικό επόμενο πολύ σύντομα η μόνη μου επιθυμία και στόχος και μέσα από τις σπουδές μου ήταν να αποκτήσω τα εφόδια για να μπορέσω να γράψω αξιόλογα κείμενα. Οι σπουδές και η σκέψη είναι ακόμα και τώρα το μέσο που χρησιμοποιώ για να βελτιώνομαι συνεχώς.
Το πρώτο μου βιβλίο “Το Υπναρούδι και η Ελεάννα” το έγραψα το καλοκαίρι του 2003 και εκδόθηκε αρχές του 2005 από τις εκδόσεις Πατάκη. Από πολύ μικρό παιδί είχα μία μεγάλη εξοικείωση με το βιβλίο. Από το οικογενειακό μου περιβάλλον αρχίζοντας είχα γαλουχηθεί με πλείστες ιστορίες προφορικής αφήγησης από τον πατέρα μου, ο οποίος έχει ένα ιδιαίτερο χάρισμα στην αφήγηση, αλλά και με πολλά παραμύθια σε έντυπη μορφή, που μου αγόραζε η μητέρα μου αντί επιβράβευσης. Τραγούδια και παραδόσεις άκουγα από τις αγαπημένες μου γιαγιάδες. Πολύ σύντομα οι γονείς μου με έφεραν σε επαφή με τη λογοτεχνία για παιδιά, το θυμάμαι σαν χθες, όταν ο πατέρας μου με πήρε από το χέρι και πήγαμε στο βιβλιοπωλείο της περιοχής μας και αγοράσαμε το “Γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες” του Ιουλίου Βερν, ήμουν περίπου 8 ετών και φυσικά το διάβασα απνευστί. Είχα όμως και εμπνευσμένους δασκάλους, που μας πρότειναν βιβλία για τον ελεύθερο χρόνο μας, έτσι γνώρισα τα βιβλία της Ζωρζ Σαρή και της Αλκης Ζέη. Από εκεί και πέρα, από την Ε’ Δημοτικού και έπειτα είχα αποκτήσει ένα δικό μου κριτήριο για τα αναγνώσματα που με συγκινούσαν και είχα αρχίσει να γνωρίζω τη γενιά, που αργότερα στις σπουδές μου έμαθα ότι ήταν η Γενιά του ’30, όπως Βενέζη, Μυριβήλη, Θεοτοκά, αλλά και τον μεγάλο μας Νίκο Καζαντζάκη. Ως φυσικό επόμενο πολύ σύντομα η μόνη μου επιθυμία και στόχος και μέσα από τις σπουδές μου ήταν να αποκτήσω τα εφόδια για να μπορέσω να γράψω αξιόλογα κείμενα. Οι σπουδές και η σκέψη είναι ακόμα και τώρα το μέσο που χρησιμοποιώ για να βελτιώνομαι συνεχώς.
Ποιο ήταν το έναυσμα για να γράψετε “Το Κορίτσι του Πέτρου”;
Μέσα από την εκπαιδευτική μου διαδικασία σε διττό επίπεδο τόσο ως καθηγήτρια που εκπαιδεύει, αλλά και ως φοιτήτρια που εκπαιδεύεται (βρίσκομαι ακόμα και τώρα σε αυτήν την ιδιότητα λόγω του διδακτορικού που εκπονώ) είχα πλήθος ερεθισμάτων που αφορούσαν τον ρατσισμό, την ενδοσχολική βία, την παγκοσμιοποίηση και πως λειτουργεί, θετικά και αρνητικά, τις ενδοοικογενειακές σχέσεις, αλλά και τις σχέσεις με την κοινωνία σε ευρύτερο και στενότερο πλαίσιο. Ολα αυτά και σε συνδυασμό ότι αφουγκραζόμουν έντονα την πραγματικότητα με δορυφόρο την κρίση λειτούργησαν ώστε να προκύψει αβίαστα αυτό το βιβλίο.
Μέσα από την εκπαιδευτική μου διαδικασία σε διττό επίπεδο τόσο ως καθηγήτρια που εκπαιδεύει, αλλά και ως φοιτήτρια που εκπαιδεύεται (βρίσκομαι ακόμα και τώρα σε αυτήν την ιδιότητα λόγω του διδακτορικού που εκπονώ) είχα πλήθος ερεθισμάτων που αφορούσαν τον ρατσισμό, την ενδοσχολική βία, την παγκοσμιοποίηση και πως λειτουργεί, θετικά και αρνητικά, τις ενδοοικογενειακές σχέσεις, αλλά και τις σχέσεις με την κοινωνία σε ευρύτερο και στενότερο πλαίσιο. Ολα αυτά και σε συνδυασμό ότι αφουγκραζόμουν έντονα την πραγματικότητα με δορυφόρο την κρίση λειτούργησαν ώστε να προκύψει αβίαστα αυτό το βιβλίο.
Για τι μιλά η ιστορία;
Η ιστορία είναι ο καθρέπτης της πραγματικότητας, μιας πραγματικότητας όπως τη βλέπει και την αποκωδικοποιεί η Αλκμήνη, μαθήτρια Ε’ Δημοτικού, η οποία παρακολουθεί τη ζωή του αδερφού της, που είναι ερωτευμένος με την Αλίσα, μία όμορφη Πακιστανή, άρτι αφιχθείσα στο σχολείο και την τάξη του, στη Β’ Γυμνασίου. Η Αλίσα βιώνει τον ρατσισμό, συνταράσσεται από τη βία σε κάθε επίπεδο: σωματικά, ψυχολογικά, αλλά και ηλεκτρονικά μέσω facebook, ενώ συνάμα απομονωμένη από την υπόλοιπη τάξη έχει την παρηγοριά της αγάπης του Πέτρου. Η οικογένεια και οι καθηγητές παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξισορρόπηση της κατάστασης. Μία καθηγήτρια αναθέτοντάς τους ομαδικές εργασίες βρίσκει τον τρόπο να φέρει πιο κοντά την Αλίσα με τα παιδιά. Η ομαδοσυνεργατική μέθοδος όχι αμέσως, αλλά σε βάθος χρόνου, λειτουργεί και τα αποτελέσματα είναι ευεργετικά για όλους.
Η ιστορία είναι ο καθρέπτης της πραγματικότητας, μιας πραγματικότητας όπως τη βλέπει και την αποκωδικοποιεί η Αλκμήνη, μαθήτρια Ε’ Δημοτικού, η οποία παρακολουθεί τη ζωή του αδερφού της, που είναι ερωτευμένος με την Αλίσα, μία όμορφη Πακιστανή, άρτι αφιχθείσα στο σχολείο και την τάξη του, στη Β’ Γυμνασίου. Η Αλίσα βιώνει τον ρατσισμό, συνταράσσεται από τη βία σε κάθε επίπεδο: σωματικά, ψυχολογικά, αλλά και ηλεκτρονικά μέσω facebook, ενώ συνάμα απομονωμένη από την υπόλοιπη τάξη έχει την παρηγοριά της αγάπης του Πέτρου. Η οικογένεια και οι καθηγητές παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξισορρόπηση της κατάστασης. Μία καθηγήτρια αναθέτοντάς τους ομαδικές εργασίες βρίσκει τον τρόπο να φέρει πιο κοντά την Αλίσα με τα παιδιά. Η ομαδοσυνεργατική μέθοδος όχι αμέσως, αλλά σε βάθος χρόνου, λειτουργεί και τα αποτελέσματα είναι ευεργετικά για όλους.
Ποια είναι η πρόταση που διατυπώνετε μέσα από το βιβλίο ως προς την αντιμετώπιση των έντονων φαινομένων ρατσισμού και ξενοφοβίας που παρουσιάζουν έξαρση στις μέρες μας;
Η αλληλεγγύη και η απρόσκοπτη αγάπη στον συνάνθρωπό μας, η ομαδικότητα και η συνειδητοποίηση του άλλου είναι το πρώτο βήμα που μπορούμε να κάνουμε εμείς οι ενήλικες. Το επόμενο είναι να γαλουχήσουμε με τις αξίες της ισότητας και της αποδοχής του διαφορετικού τη νέα γενιά ανθρώπων, που εμείς οι ίδιοι φτιάχνουμε είτε ως γονείς είτε ως εκπαιδευτικοί.
Η αλληλεγγύη και η απρόσκοπτη αγάπη στον συνάνθρωπό μας, η ομαδικότητα και η συνειδητοποίηση του άλλου είναι το πρώτο βήμα που μπορούμε να κάνουμε εμείς οι ενήλικες. Το επόμενο είναι να γαλουχήσουμε με τις αξίες της ισότητας και της αποδοχής του διαφορετικού τη νέα γενιά ανθρώπων, που εμείς οι ίδιοι φτιάχνουμε είτε ως γονείς είτε ως εκπαιδευτικοί.
Ποια άλλα μέσα πιστεύετε ότι μπορούν να ευαισθητοποιήσουν τα παιδιά απέναντι στις διαχρονικές και παγκόσμιες αξίες της αλληλεγγύης και του ανθρωπισμού;
Σίγουρα η εκπαίδευση και ο παιδαγωγικός ρόλος των γονέων και του περιβάλλοντος, όπως και η επαφή των παιδιών με την τέχνη: τη μουσική, τη ζωγραφική, το θέατρο, τον χορό, όλες τις καλές τέχνες.
Σίγουρα η εκπαίδευση και ο παιδαγωγικός ρόλος των γονέων και του περιβάλλοντος, όπως και η επαφή των παιδιών με την τέχνη: τη μουσική, τη ζωγραφική, το θέατρο, τον χορό, όλες τις καλές τέχνες.
Τα παιδιά διαβάζουν σήμερα λογοτεχνικά βιβλία και ποιος ο ρόλος των γονιών;
Εχω την αίσθηση ότι διαβάζουν… Ο ρόλος των γονέων είναι πολύ σημαντικός, αλλά ας μην ξεχνάμε και τον ρόλο των δασκάλων και καθηγητών. Ο συνδυασμός και η συνεργασία αυτών των δύο μπορεί να λειτουργήσουν πολύ ευεργετικά για τα παιδιά στη σχέση τους με τα βιβλία.
Εχω την αίσθηση ότι διαβάζουν… Ο ρόλος των γονέων είναι πολύ σημαντικός, αλλά ας μην ξεχνάμε και τον ρόλο των δασκάλων και καθηγητών. Ο συνδυασμός και η συνεργασία αυτών των δύο μπορεί να λειτουργήσουν πολύ ευεργετικά για τα παιδιά στη σχέση τους με τα βιβλία.
Αν δίνατε μια συμβουλή στους γονείς των αναγνωστών σας, ποια θα ήταν;
Δύσκολα θα έδινα συμβουλή, γιατί είμαι ακόμη στην ηλικία που ως μητέρα κι εγώ με χαρά δέχομαι και επεξεργάζομαι συμβουλές που μου δίνουν μεγαλύτεροί μου.
Δύσκολα θα έδινα συμβουλή, γιατί είμαι ακόμη στην ηλικία που ως μητέρα κι εγώ με χαρά δέχομαι και επεξεργάζομαι συμβουλές που μου δίνουν μεγαλύτεροί μου.
Η Αλκμήνη και ο Πέτρος, οι ήρωες του βιβλίου, διαβάζουν λογοτεχνικά βιβλία και ίσως αυτός είναι ο λόγος που έχουν μάθει να σκέφτονται. Ή μήπως επειδή σκέφτονται διαβάζουν λογοτεχνικά βιβλία;
Και τα δύο ισχύουν, είναι μία αμφίδρομη σχέση η επαφή με το βιβλίο. Είναι ένας τρόπος να παίρνουμε ερεθίσματα για σκέψη, αλλά και επειδή σκεφτόμαστε αναζητούμε την επαφή με το βιβλίο για να πάμε τη σκέψη μας παρακάτω.
Και τα δύο ισχύουν, είναι μία αμφίδρομη σχέση η επαφή με το βιβλίο. Είναι ένας τρόπος να παίρνουμε ερεθίσματα για σκέψη, αλλά και επειδή σκεφτόμαστε αναζητούμε την επαφή με το βιβλίο για να πάμε τη σκέψη μας παρακάτω.
Τι θα λέγατε στους μικρούς αναγνώστες σας που περνούν δύσκολα λόγω της γενικότερης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης;
Οτι στην ηλικία που βρίσκονται το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να έχουν στην καρδιά τους αγάπη και στις πράξεις τους αλληλεγγύη, στο μυαλό τους φαντασία και στις δραστηριότητές τους αγνό παιχνίδι και να επισκέπτονται συχνά τις -δόξα τω Θεώ- πλούσιες Δημοτικές Βιβλιοθήκες μας. Ειδικά εδώ στα Χανιά η κυρία Βιβή Χουδαλάκη με τους συνεργάτες της κάνει εξαιρετική δουλειά.
Οτι στην ηλικία που βρίσκονται το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να έχουν στην καρδιά τους αγάπη και στις πράξεις τους αλληλεγγύη, στο μυαλό τους φαντασία και στις δραστηριότητές τους αγνό παιχνίδι και να επισκέπτονται συχνά τις -δόξα τω Θεώ- πλούσιες Δημοτικές Βιβλιοθήκες μας. Ειδικά εδώ στα Χανιά η κυρία Βιβή Χουδαλάκη με τους συνεργάτες της κάνει εξαιρετική δουλειά.
Εχετε γεννηθεί στα Χανιά. Πόσο σας έχει επηρεάσει και εμπνεύσει το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώσατε;
Οπως σας είπα, ήδη από το οικογενειακό μου περιβάλλον ήμουν αρκετά επηρεασμένη. Η οικογένειά μου επίσης με έφερε σε στενή επαφή με τη θάλασσα και τη φύση, κάτι που επίσης με έχει καθορίσει, όπως πιστεύω όλους τους Χανιώτες, που αγαπούν την κρητική γη και την κρητική θάλασσα. Επίσης οι πλούσιες Δημοτικές Βιβλιοθήκες μας στάθηκαν αρωγοί στην αγάπη μου για τη λογοτεχνία. Αλλά δεν μπορώ να μην αποτίνω φόρο τιμής και στους δασκάλους μου την κυρία Χορευτάκη, την κυρία Λυγιδάκη και τον κύριο Σεγρεδάκη, αλλά και τους φιλολόγους μου, όπως είναι η κυρία Παπαγιαννοπούλου, η κυρία Ταμπακάκη και ο κύριος Σπαθαράκης στο Γυμνάσιο, οι κυρίες Ειρήνη Καλφάκη, Μαρία Κοκοτσάκη, Εύα Κυριακοπούλου στο Λύκειο, αλλά και οι κυρίες Στέλλα Αλιγιζάκη, Ολγα Προεστάκη, Βάσω Μπουλάκη και Σοφία Μυλωνάκη σε φροντιστηριακό επίπεδο. Ολοι με έχουν καθορίσει και τους θυμάμαι με πολλή αγάπη και νοσταλγία.
Οπως σας είπα, ήδη από το οικογενειακό μου περιβάλλον ήμουν αρκετά επηρεασμένη. Η οικογένειά μου επίσης με έφερε σε στενή επαφή με τη θάλασσα και τη φύση, κάτι που επίσης με έχει καθορίσει, όπως πιστεύω όλους τους Χανιώτες, που αγαπούν την κρητική γη και την κρητική θάλασσα. Επίσης οι πλούσιες Δημοτικές Βιβλιοθήκες μας στάθηκαν αρωγοί στην αγάπη μου για τη λογοτεχνία. Αλλά δεν μπορώ να μην αποτίνω φόρο τιμής και στους δασκάλους μου την κυρία Χορευτάκη, την κυρία Λυγιδάκη και τον κύριο Σεγρεδάκη, αλλά και τους φιλολόγους μου, όπως είναι η κυρία Παπαγιαννοπούλου, η κυρία Ταμπακάκη και ο κύριος Σπαθαράκης στο Γυμνάσιο, οι κυρίες Ειρήνη Καλφάκη, Μαρία Κοκοτσάκη, Εύα Κυριακοπούλου στο Λύκειο, αλλά και οι κυρίες Στέλλα Αλιγιζάκη, Ολγα Προεστάκη, Βάσω Μπουλάκη και Σοφία Μυλωνάκη σε φροντιστηριακό επίπεδο. Ολοι με έχουν καθορίσει και τους θυμάμαι με πολλή αγάπη και νοσταλγία.
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/na-galouchisoume-axies-ti-nea-genia-apenanti-ston-ratsismo/#ixzz3JGB32yPT
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου