Συνέντευξη Άλκης Ζέη στην Αργυρώ Μουντάκη

Συνέντευξη στην Άλκη Ζέη από την Αργυρώ Μουντάκη.

Εφημερίδα Θεσσαλία, ένθετο Διαδρομές, δημοσιεύτηκε στις 23.02.2014

 Άλκη Ζέη: «Η αριστερή ιδεολογία ακόμη δεν έχει βρει τον σωστό βηματισμό της»

Το βιβλίο σας «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» είναι ένα αμιγώς αυτοβιογραφικό βιβλίο δίχως να ενέχει μυθοπλασία. Στο βιβλίο υπάρχουν αρκετές σκηνές, σκέψεις και κρίσεις, στις οποίες γίνεται σαφής η ειλικρίνειά σας προς τον αναγνώστη, όπως η φράση που αναφέρεται στον πατέρα σας : «Η αλήθεια είναι πως …αυτόν δεν τον συνηθίσαμε ούτε όταν γίναμε μεγάλες.». Πόσο δύσκολη ήταν μία τέτοια συγγραφική προσέγγιση;

Το να γράψω αυτοβιογραφία είναι πιο δύσκολο από μυθιστόρημα, γιατί στο μυθιστόρημα έχεις τους ήρωες που ξεκινούν από την πραγματικότητα και τους διαμορφώνεις εσύ χωρίς να δίνεις λογαριασμό σε κανέναν, ενώ στην αυτοβιογραφία πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός γιατί γράφεις για πρόσωπα πραγματικά και δεν πρέπει να λαθέψεις σε τίποτα.

Ο στόχος σας όταν αποφασίσατε να γράψετε αυτό το βιβλίο ήταν να καταγράψετε τις αναμνήσεις σας από τα πρώτα χρόνια της ζωής σας;

Στόχος μου δεν ήταν να γράψω μόνο τα πρώτα χρόνια της ζωής μου, αλλά να γράψω και την ιστορία της εποχής που ήταν πολύ σημαντική για τη χώρα μας.

Σε αυτό το τελευταίο σας βιβλίο καταγράφετε με απίστευτη λεπτομέρεια όχι μόνο τα ιστορικά γεγονότα και τους σημαντικούς ανθρώπους που σημάδεψαν τη ζωή σας, αλλά και λεπτομέρειες μικρές και ίσως ασήμαντες, που μοιάζουν να ήταν όμως σημαντικές για εσάς, όπως το ντύσιμο της μητέρας σας σε διάφορες περιστάσεις ή γεγονότα. Παρόλα αυτά δυσανασχετείτε συχνά μέσα στο βιβλίο για πράγματα που δεν θυμάστε, όπως τα κείμενα από τις Κλαψωδίες, που δεν σώθηκαν λόγω έλλειψης αντιγράφων. Αυτή η απαιτητικότητα απέναντι στον εαυτό σας τι ρόλο έπαιξε στη συγγραφική σας επιτυχία;

Γράφω με λεπτομέρειες για τους σημαντικούς ανθρώπους που γνώρισα για να τους γνωρίσουν και οι μετέπειτα γενιές. Δεν κρατούσα καμιά σημείωση, αλλά ήταν καταγραμμένα όλα μέσα στον νου μου. Αν δεν διασώθηκαν τα κείμενα του Κουκλοθέατρου, δεν το θεωρώ σημαντική απώλεια, αλλά μόνο εμένα στενοχωρεί που δεν έχω τα πρώτα μου ψελλίσματα.

Όλοι αυτοί οι εξαίρετοι πνευματικοί άνθρωποι που γνώρισα σαφώς έπαιξαν ρόλο στη ζωή μου, στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου και ακόμα και στην εξέλιξή μου ως συγγραφέα.

Το 1995 κυκλοφόρησε το «Ε Π» της Ζωρζ Σαρή, ένα βιβλίο που αναφερόταν στη φιλία σας και τις κοινές σας εμπειρίες όταν ήσασταν μαθήτριες. Πώς νιώσατε γι’ αυτό;

Αυτό το βιβλίο «Ε.Π.» της Ζωρζ Σαρή ήθελε να το γράψουμε μαζί και λυπάμαι που της το αρνήθηκα και τη στενοχώρησα, γιατί εγώ αντίθετα με αυτή δεν μπορώ να συνεργαστώ με άλλον.

Ανήκετε στη γενιά, που θυσίασε πολλά προσωπικά οφέλη έναντι του συλλογικού καλού. Πώς νιώθετε τόσα χρόνια μετά; Οι κατοπινές γενιές πιστεύετε ότι το αξιολόγησαν;

Τότε δεν νομίζαμε ότι θυσιάζαμε κάτι από τη ζωή μας. Το αντίθετο ξέραμε ότι παίρνουμε μέρος μαζί με όλο τον κόσμο σε κάτι πολύ μεγάλο. Οι κατοπινές γενιές νομίζω ακόμη ως σήμερα δεν έχουν μάθει ακριβώς τι συνέβαινε εκείνες τις εποχές.

Η αριστερή ιδεολογία, που καθόρισε τη ζωή σας, μεταλλάχτηκε με τα χρόνια; Ή νιώθετε πως η ίδια ιδεολογία αν εφαρμοστεί σωστά θα φέρει αποτελέσματα στη σύγχρονη Ελλάδα;

Η αριστερή ιδεολογία όπως την πίστευαν τότε δεν μπορούσε να είναι ίδια και σήμερα. Και νομίζω ότι ακόμη δεν έχει βρει τον σωστό βηματισμό της.

Η σύγχρονη Ελλάδα βιώνει έντονα μία κρίση, που επιφέρει φτώχεια οικονομική. Έχετε πει σε συνέντευξή σας ότι «η φτώχεια ξυπνάει το κακό». Πιστεύετε ότι η φτώχεια στην Ελλάδα θα επιφέρει και πνευματική πενία;

Δεν νομίζω ότι το έχω πει γιατί δεν το πιστεύω. Πολλές φορές μπορεί να φέρει και  πνευματική αφύπνιση.

Το παιδαγωγικό ή διδακτικό βιβλίο, το οποίο δεν υπηρετήσατε ποτέ ούτε εσείς αλλά ούτε και η Ζωρζ Σαρρή μοιάζει να ανθίζει στις μέρες μας. Τι γνώμη έχετε γι’ αυτό;

Τη χειρότερη.